മൗനരാഗം
നോവല്‍ അധ്യായം 10
കൃഷ്ണന്റെ വീട്ടില്‍ നിന്ന് മടങ്ങുമ്പോള്‍ ശരത്തിന്റെ മനസ്സില്‍ ഒരുതരം ആശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു. അരുണിനെ കണ്ടു. ഒരിക്കല്‍ കൂടെ അവന്റെ മനസ്സറിഞ്ഞു. സന്തോഷവും നല്‍കി. നിയമത്തിന്റെ വഴിയിലൂടെ നീങ്ങാന്‍ അവര്‍ തയ്യാറാകുന്നുണ്ടെന്ന് സുബിന്‍ ഉറപ്പ് നല്‍കി. എങ്കിലും, അരുണിന്റെ അവസ്ഥ അവനെ വല്ലാതെ അലട്ടി. അവനെ എങ്ങനെ പുറത്തുകൊണ്ടുവരും എന്നായിരുന്നു അവന്റെ ആലോചന.
സുബിന്‍ പോലീസില്‍ ഒരു പരാതി നല്‍കി. കുട്ടിയെ തടങ്കലില്‍ വെച്ചതിനും, മാനസികമായി പീഡിപ്പിച്ചതിനും കൃഷ്ണനെതിരെ കേസെടുത്തു. ഇത് നാട്ടില്‍ വലിയ വാര്‍ത്തയായി, ഒരു തീപ്പൊരി കാട്ടുതീയായി പടര്‍ന്നതുപോലെ. പത്രങ്ങളിലും ചാനലുകളിലും ഈ സംഭവം ചര്‍ച്ചയായി. കൃഷ്ണനെപ്പോലെയുള്ള ഒരു പ്രമുഖ വ്യക്തിക്കെതിരെ ഇങ്ങനെയൊരു കേസ് വന്നത് പലരെയും ഞെട്ടിച്ചു. ചിലര്‍ ശരത്തിനെതിരെ തിരിഞ്ഞു, അവന്റെ പ്രവൃത്തി കുടുംബത്തിന് നാണക്കേടുണ്ടാക്കിയെന്ന് പറഞ്ഞു. എന്നാല്‍, മറ്റു ചിലര്‍ ശരത്തിന് പിന്തുണയുമായി എത്തി. അവര്‍ വ്യക്തികളുടെ അവകാശങ്ങളെക്കുറിച്ചും, വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യത്തെക്കുറിച്ചും സംസാരിച്ചു, മൗനത്തെ ഭേദിച്ച് ശബ്ദമുയര്‍ത്തി.
കേസ് കോടതിയിലെത്തി. സുബിന്‍ അരുണിനുവേണ്ടി ശക്തമായി വാദിച്ചു. ശരത്തും ഷിജുവും അവര്‍ക്ക് എല്ലാ പിന്തുണയും നല്‍കി. കോടതിയുടെ ഇടപെടലോടെ അരുണിനെ ഹാജരാക്കാന്‍ കൃഷ്ണനോട് ഉത്തരവിട്ടു. വിചാരണ ദിവസം, കോടതി മുറിയില്‍ ശരത്തിന്റെ ഹൃദയം വേഗത്തില്‍ മിടിച്ചു. അരുണിനെ അവന്‍ വീണ്ടും കാണാന്‍ പോകുന്നത്! അവന്റെ ഉള്ളില്‍ പ്രതീക്ഷയും ഭയവും ഇടകലര്‍ന്നു.
അരുണിനെ കോടതിയില്‍ ഹാജരാക്കിയപ്പോള്‍ ശരത്തിന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു. അവന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട അരുണ്‍! ക്ഷീണിതനായിരുന്നു അവന്‍. അവന്റെ കണ്ണുകള്‍ കുഴിഞ്ഞിരുന്നു, മുഖം വിളറി വെളുത്തിരുന്നു. പക്ഷേ, ശരത്തിനെ കണ്ടപ്പോള്‍ അവന്റെ കണ്ണുകളില്‍ ഒരു നേരിയ വെളിച്ചം മിന്നിമറഞ്ഞു, ഒരു മഴയ്ക്ക് ശേഷം സൂര്യന്‍ തെളിയുന്നതുപോലെ. ശരത്തിന് അവനെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാന്‍ തോന്നി, അവന്റെ വേദനകളെല്ലാം തുടച്ചുനീക്കാന്‍ തോന്നി.
കോടതിയില്‍ അരുണ്‍ തന്റെ അനുഭവം തുറന്നുപറഞ്ഞു. അച്ഛന്‍ അവനെ മുറിയില്‍ പൂട്ടിയിട്ടതും, അവന്റെ ഫോണ്‍ പിടിച്ചെടുത്തതും, 'ചികിത്സ'ക്ക് വിധേയനാക്കിയതുമെല്ലാം അവന്‍ ധൈര്യത്തോടെ വിവരിച്ചു. അവന്റെ ഓരോ വാക്കും കൃഷ്ണന്റെ മുഖത്ത് ദേഷ്യവും നാണക്കേടും വരുത്തി. അരുണിന്റെ വാക്കുകള്‍ക്ക് ശക്തിയുണ്ടായിരുന്നു. അവന്റെ ഉള്ളിലെ വേദനയും, പ്രണയവും, നീതിക്കുവേണ്ടിയുള്ള ദാഹവും അതില്‍ നിറഞ്ഞുനിന്നു.
സുബിന്‍ അരുണിനുവേണ്ടി ശക്തമായി വാദിച്ചു. 'അരുണിന്റെ ഇഷ്ടം ഒരു രോഗമല്ല, അത് നിയമപരമായി കുറ്റകരവുമല്ല. സ്വന്തം ഇഷ്ടങ്ങളെ അടിച്ചമര്‍ത്താന്‍ ആര്‍ക്കും അവകാശമില്ല. ഒരു കുട്ടിയുടെ അവകാശങ്ങളെ ലംഘിച്ച കൃഷ്ണനെതിരെ ശക്തമായ നടപടിയെടുക്കണം.'
കോടതിയുടെ വിധി ശരത്തിനും അരുണിനും അനുകൂലമായിരുന്നു. അരുണിനെ അവന്റെ ഇഷ്ടത്തിന് ജീവിക്കാന്‍ അനുവദിക്കണം എന്ന് കോടതി ഉത്തരവിട്ടു. കൃഷ്ണന് പിഴ ചുമത്തുകയും താക്കീത് നല്‍കുകയും ചെയ്തു. അരുണിന് അവന്റെ ഇഷ്ടത്തിനനുസരിച്ച് ശരത്തിനൊപ്പം ജീവിക്കാനുള്ള അനുമതി ലഭിച്ചു.
വിധി കേട്ടുകഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ശരത്തും അരുണും പരസ്പരം നോക്കി. അവരുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു. സന്തോഷം കൊണ്ടുള്ള കണ്ണുനീര്‍. അവര്‍ക്ക് ചുറ്റും കൂടിനിന്നവര്‍ സന്തോഷത്തോടെ കരഘോഷം മുഴക്കി. ഷിജു ശരത്തിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു, അവന്റെ പോരാട്ടത്തിന് ഒരു അംഗീകാരം പോലെ.
കൃഷ്ണന് ദേഷ്യത്തോടെ അവരെ നോക്കി. എങ്കിലും അയാള്‍ക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാനായില്ല, നിയമത്തിന്റെ കൈകള്‍ അയാളെ തടഞ്ഞു.
കോടതി മുറിയില്‍ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോള്‍ ശരത് അരുണിന്റെ കയ്യില്‍ മുറുകെ പിടിച്ചു. 'നമ്മള്‍ ജയിച്ചു അരുണ്‍,' ശരത് പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു, അവന്റെ ശബ്ദത്തില്‍ ആഴമായ സ്‌നേഹം നിറഞ്ഞിരുന്നു.
അരുണ്‍ ശരത്തിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. 'നമ്മുടെ പ്രണയം ജയിച്ചു ശരത്.'
അവര്‍ ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിനിടയിലൂടെ നടന്നു. അവരുടെ കൈകള്‍ പരസ്പരം കോര്‍ത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു. അവരുടെ കണ്ണുകളില്‍ ഒരു പുതിയ പ്രതീക്ഷയുടെ വെളിച്ചമുണ്ടായിരുന്നു, ഒരു പുതിയ പ്രഭാതം ഉദിക്കുന്നതുപോലെ. ഈ ലോകം അത്രയേറെ മാറിയിട്ടില്ലായിരിക്കാം, പക്ഷേ അവര്‍ക്ക് പരസ്പരം മതിയായിരുന്നു. അവരുടെ പ്രണയം ഒരു പുതിയ തുടക്കത്തിന് വഴിയൊരുക്കുകയായിരുന്നു, അവര്‍ക്ക് മാത്രമല്ല, അവരെപ്പോലുള്ള ആയിരക്കണക്കിന് ആളുകള്‍ക്ക് കൂടി. എന്നാല്‍, ഈ വിജയം ഒരു പുതിയ യുദ്ധത്തിന്റെ തുടക്കമാകുമോ? സമൂഹം ഈ പ്രണയത്തെ എങ്ങനെ സ്വീകരിക്കും? അവരുടെ ഭാവി എന്തായിരിക്കും? ആ ചോദ്യങ്ങള്‍ അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു, ഒരു പുതിയ അധ്യായത്തിന്റെ വാതില്‍ തുറന്നുകൊണ്ട്. അന്ന് രാത്രി അവര്‍ രണ്ടു പേരും ആദ്യരാത്രി ആഘോഷിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അവര്‍ മുറിയുടെ സാക്ഷയിട്ടു.
(തുടരും)
തുടക്കം മുതല്‍ വായിക്കാന്‍
0 അഭിപ്രായങ്ങള്‍
Thanks