മൗനരാഗം
അധ്യായം 3:
ബസ് യാത്രകളിലെ ചെറിയ സ്പര്‍ശനങ്ങളും, ആഴമുള്ള നോട്ടങ്ങളും, അരുണിന്റെയുള്ളില്‍ പ്രണയത്തിന്റെ നിഗൂഢമായ വിത്തുകള്‍ പാകിയിരുന്നു. ശരത്തിനോടുള്ള അവന്റെ ഇഷ്ടം ഓരോ ദിവസവും വളര്‍ന്നു, ഒരു നനഞ്ഞ മണ്ണില്‍ വേരുകളാഴ്ത്തി പൂവ് വിരിയുന്നതുപോലെ. ശരത്തിന്റെ ചിരിയില്‍, അവന്റെ വാക്കുകളില്‍, അവന്റെ സാമീപ്യത്തില്‍ അരുണ്‍ അറിയാതെ ലയിച്ചു. എന്നാല്‍ ഈ തോന്നലുകള്‍ ശരിയാണോ എന്ന് അവനറിയില്ലായിരുന്നു. ഒരു ആണ്‍കുട്ടിക്ക് മറ്റൊരു ആണ്‍കുട്ടിയോട് ഇങ്ങനെയൊരു ഇഷ്ടം തോന്നമോ? അവന്റെ മനസ്സില്‍ സംശയങ്ങള്‍ ഒരു കൊടുങ്കാറ്റായി ആഞ്ഞുവീശി. പക്ഷേ, ഈ ഇഷ്ടം അവനൊരിക്കലും തെറ്റായി തോന്നിയില്ല. അത് അവന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ നിന്ന് വരുന്ന ഒരു സത്യമായിരുന്നു, ഒരു തെളിഞ്ഞ നീരുറവ പോലെ പരിശുദ്ധം.
ശരത്തും ഈ മാറ്റം തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു. അരുണിന്റെ കണ്ണുകളില്‍ തന്നോടുള്ള വാത്സല്യം ഒരു പ്രത്യേക തിളക്കമായി അവന് തോന്നി. അവന്റെ നിഷ്‌കളങ്കമായ സംശയങ്ങളും, ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചോദ്യങ്ങളും, തന്നോടുള്ള അവന്റെ അടുപ്പവും ശരത്തിന് പ്രിയപ്പെട്ടതായി മാറി. അരുണ്‍ അടുത്തില്ലാത്തപ്പോള്‍ ഒരുതരം ശൂന്യത അവനെ പൊതിഞ്ഞു, ഒരു മഴക്കാടിന്റെ തണുപ്പ് പോലെ. ഇത് വെറുമൊരു സൗഹൃദം മാത്രമാണോ? അവന്റെ ഉള്ളിലും ചോദ്യങ്ങള്‍ അലയടിച്ചു. പക്ഷേ, ഭയങ്ങളുടെ ഇരുണ്ട മേഘങ്ങള്‍ അവനെ പൊതിഞ്ഞു.
ഒരു വൈകുന്നേരം, പതിവുപോലെ അവര്‍ ചായപ്പീടികയിലിരിക്കുമ്പോള്‍ പുറത്ത് കനത്ത മഴ പെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി. ആരും ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് പോകാത്തതുകൊണ്ട് ചായപ്പീടികയില്‍ ആളൊഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഇബ്രാഹിം കാക്ക ദൂരെയായി റേഡിയോയില്‍ പഴയൊരു പാട്ട് കേള്‍ക്കുന്നുണ്ട്. ശരത്തും അരുണും മാത്രം അവരുടെ ലോകത്ത്, മഴയുടെ സംഗീതത്തില്‍ ലയിച്ച്.
അരുണിന്റെ കയ്യില്‍ ശരത് വായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന പുസ്തകമായിരുന്നു, 'മഴയുടെ സംഗീതം'. അവന് പതിയെ തലയുയര്‍ത്തി ശരത്തിനെ നോക്കി.
ആ കണ്ണുകളില്‍ അപ്പോള്‍ ഒരുതരം സങ്കടം തളംകെട്ടിനിന്നിരുന്നു, ഒരു മഴത്തുള്ളി പോലെ അത്ഭുതകരമായ ഒന്ന്. അവന്റെ ചിന്ത തങ്ങളെക്കുറിച്ചാണെന്ന് ശരത്തിന് മനസ്സിലായി. അവന് പതിയെ അരുണിന്റെ കയ്യില്‍ പിടിച്ചു. ആ സ്പര്‍ശനം അരുണിന്റെ ഉള്ളിലൂടെ ഒരു തണുത്ത കാറ്റ് കടത്തിവിട്ടു, ഒരു മരം ആദ്യമായി കാറ്റിനെ അറിയുന്നതുപോലെ.
'ചില ഇഷ്ടങ്ങള്‍ക്ക് ശബ്ദമില്ല അരുണ്‍,' ശരത് പതിയെ പറഞ്ഞു. അവന്റെ വിരലുകള്‍ അരുണിന്റെ കയ്യില്‍ മെല്ലെ തഴുകി. 'അത് വാക്കുകളേക്കാള്‍ മനോഹരമായി മനസ്സില്‍ മൗനമായി സംസാരിക്കും.'
അരുണിന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു. അവന് പതിയെ ശരത്തിന്റെ കയ്യിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. 'എനിക്ക്... എനിക്ക് നിങ്ങളില്ലാതെ പറ്റില്ല,' അവന്റെ ശബ്ദം നേര്‍ത്തുപോയിരുന്നു, ഒരു നേര്‍ത്ത മണിനാദം പോലെ. 'എനിക്കിഷ്ടമാണ് നിങ്ങളെ... ഒരുപാട്.'
ശരത് ഞെട്ടിപ്പോയി. അരുണിന്റെ നിഷ്‌കളങ്കമായ വാക്കുകള്‍ അവന്റെ ഉള്ളിലെ എല്ലാ ഭയങ്ങളെയും ഒരു നിമിഷം ഇല്ലാതാക്കി. അവന്റെ ഹൃദയം വേഗത്തില്‍ മിടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി, ഒരു പുഴ അതിന്റെ ഒഴുക്ക് കൂട്ടുന്നതുപോലെ. ഈ നിഷ്‌കളങ്കമായ പ്രണയം, അത് അംഗീകരിക്കാതിരിക്കാന്‍ അവന് കഴിഞ്ഞില്ല. അവന് അരുണിനെ തന്നിലേക്ക് ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു. അവന്റെ നെഞ്ചില്‍ അരുണ്‍ തലോടി. അരുണിന്റെ തേങ്ങല്‍ ശരത്തിന്റെ നെഞ്ചില്‍ അലയടിച്ചു, ഒരു മഴത്തുള്ളി കടലില്‍ അലിയുന്നതുപോലെ. ശരത് പതിയെ അവന്റെ നെറ്റിയില്‍ ചുംബിച്ചു. ആ ചുംബനത്തില്‍ അവന്റെ പ്രണയവും, വാത്സല്യവും, ഭയവുമെല്ലാം അലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്നിരുന്നു.
മഴയുടെ സംഗീതം പശ്ചാത്തലത്തില്‍ മുഴങ്ങി. ചായപ്പീടികയിലെ മൗനം അവരുടെ പ്രണയത്തിന് സാക്ഷ്യം വഹിച്ചു. ആ നിമിഷം അവര്‍ക്ക് ലോകം ചുരുങ്ങി, പരസ്പരം മാത്രം. ഈ പ്രണയത്തിന്റെ പേരെന്തായിരുന്നാലും, അതിനെ നേരിടാന്‍ അവര്‍ക്ക് പരസ്പരം മതിയായിരുന്നു. ആ മഴയുള്ള സായാഹ്നത്തില്‍, രണ്ട് ഹൃദയങ്ങള്‍ അവരുടെ പ്രണയം കണ്ടെത്തി. അത് മൗനമായിരുന്നെങ്കിലും, അതിന്റെ ശക്തി വളരെ വലുതായിരുന്നു.
എന്നാല്‍, ഈ മൗനമായ പ്രണയത്തിന് എത്രത്തോളം നിലനില്‍പ്പുണ്ടാകും? സമൂഹത്തിന്റെ കണ്ണുകളില്‍ ഈ ബന്ധം എങ്ങനെയാകും? ശരത്തിന്റെ കണ്ണുകളിലെ ആഴമേറിയ നിഗൂഢത, അത് ഈ പ്രണയത്തെ എങ്ങനെ ബാധിക്കും? മഴയുടെ സംഗീതം തുടരുമ്പോഴും, അവരുടെ മുന്നില്‍ കാത്തിരിക്കുന്നത് ഒരു ചോദ്യചിഹ്നമായിരുന്നു,
0 അഭിപ്രായങ്ങള്‍
Thanks