ബാല്യകാലം; ഒരു ചോദ്യചിഹ്നം

അധ്യായം 1 

ചില ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക് ഇരുട്ടുമുറികളിലെ പഴയ പെയിന്റിന്റെ മണമാണ്. പൊടിപിടിച്ച, ആര്‍ക്കും വേണ്ടാത്ത പഴയൊരു പെട്ടി പോലെ എന്റെ ബാല്യകാലവും മനസ്സിലെവിടെയോ ഇരിപ്പുണ്ട്. ഞാന്‍ ഒരു സാധാരണ കുട്ടിയായിരുന്നില്ല. എന്നെപ്പോലുള്ള ആണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് ഇഷ്ടം ക്രിക്കറ്റോ ഫുട്‌ബോളോ ഒക്കെയായിരുന്നു. പക്ഷേ, എനിക്ക് അതൊന്നും വലിയ താല്‍പര്യമുള്ള കാര്യങ്ങളായി തോന്നിയിട്ടില്ല. കളിക്കാന്‍ പോകുമ്പോള്‍ എന്റെ കൂട്ടുകാര്‍ ഓടിമറഞ്ഞത് ആ വലിയ മൈതാനത്തിലേക്കാണ്, എന്റെ മനസ്സ് നിറയെ മഞ്ചാടിക്കുരുക്കളും, പൂക്കളും, ചിത്രശലഭങ്ങളും ആയിരുന്നു.

അവരെന്നെ കളിയാക്കി. ''പെണ്‍കുട്ടികളെപ്പോലെയാണ് ശരത്'', ''അവനൊരു മടിച്ചിയാണ്'', ''പാവകളോടാണ് അവന് കൂട്ടുകൂടാന്‍ ഇഷ്ടം''. അങ്ങനെയുള്ള കമന്റുകള്‍ കേട്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ചിരിച്ചിട്ടുണ്ട്. സത്യത്തില്‍ എനിക്കതൊരു വേദനയായിരുന്നില്ല, എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളെ ഞാന്‍ സ്‌നേഹിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ, ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെപ്പോലെയാണ് എന്ന് പറയുന്നത് എന്നെ എപ്പോഴും ചിന്തിപ്പിച്ചു. എന്തുകൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെ അല്ലാത്തത്?

ഒരിക്കല്‍ എന്റെ അച്ഛന്‍ എന്നെ ഒരു ഫുട്‌ബോള്‍ കളിക്ക് കൊണ്ടുപോയി. കളി കണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍, മറ്റുകുട്ടികളെല്ലാം ഓരോ ടീമിനും വേണ്ടി ആര്‍പ്പുവിളിച്ചു. ഞാനാണെങ്കില്‍ നിറങ്ങളിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു. ചുവപ്പും, മഞ്ഞയും, പച്ചയും... ഓരോ ജേഴ്സിയുടെയും നിറങ്ങള്‍ എന്റെ കൗതുകമുണര്‍ത്തി. കളി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു: ''നന്നായിരുന്നില്ലേ മോനേ കളി?'' ഞാന്‍ പറഞ്ഞു: ''നന്നായിരുന്നു അച്ഛാ, അവരുടെ ജേഴ്‌സിക്ക് നല്ല ഭംഗിയുണ്ടായിരുന്നു''. അച്ഛന്‍ എന്നെ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കിയെങ്കിലും ആ നോട്ടത്തില്‍ ഒരു ചോദ്യം ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.

എന്റെ മുറിയില്‍ എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളായിരുന്നു. പുസ്തകങ്ങളും ചിത്രങ്ങളും കടല്‍ശംഖുകളും. സ്‌കൂളില്‍ നിന്നും വരുമ്പോള്‍ കിട്ടിയ പൂക്കളെല്ലാം ഉണക്കി പുസ്തകത്തിനുള്ളില്‍ വെക്കുമായിരുന്നു ഞാന്‍. അവയുടെ നിറം മങ്ങുന്നതുവരെ നോക്കിയിരുന്നു. ആണ്‍കുട്ടികള്‍ അങ്ങനെ ചെയ്യാറില്ലെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ, എനിക്കത് സന്തോഷം നല്‍കി. ഞാന്‍ ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നില്ല, എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളും ഭാവനകളും എന്നോടൊപ്പം എപ്പോഴും ഉണ്ടായിരുന്നു.

എന്റെ മനസ്സ് ഒരു വലിയ ചോദ്യചിഹ്നം പോലെയായിരുന്നു. ഞാന്‍ ആരാണ്? എന്നെപ്പോലെ മറ്റാരെങ്കിലുമുണ്ടോ ഈ ലോകത്ത്? എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങള്‍ തെറ്റാണോ? ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ ചുമന്നാണ് ഞാന്‍ കൗമാരത്തിലേക്ക് കടന്നത്. അപ്പോഴേക്കും ആ ചോദ്യങ്ങള്‍ കൂടുതല്‍ വ്യക്തമാവാന്‍ തുടങ്ങി.

ഞാന്‍ ബാല്യത്തിലും കൗമാരത്തിലും അനുഭവിച്ച രഹസ്യങ്ങളാണ് ഈ ആത്മകഥയില്‍ പറയുന്നത്. തുടര്‍ന്നും വായിക്കുമല്ലോ? 

എഴുത്ത്: 

ശരത് എം മേനോന്‍