മൗനരാഗം
അധ്യായം 5
ചായപ്പീടികയിലെ ആ മൗനമായ തുറന്നു പറച്ചിലിനും, റിസോര്‍ട്ടിലെ സ്വപ്നതുല്യമായ രാവിനും ശേഷം ശരത്തും അരുണും കൂടുതല്‍ അടുത്തു. അവരുടെ പ്രണയം ഒരു രഹസ്യമായി വളര്‍ന്നു. ഓരോ നിമിഷവും കൂടുതല്‍ തീവ്രമായി. ഒരു നിശ്ശബ്ദമായ അഗ്‌നിജ്വാല പോലെ. തങ്ങള്‍ പരസ്പരം ആഴത്തില്‍ സ്‌നേഹിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അവര്‍ക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു. എങ്കിലും, ഒരു കറുത്ത കരിനിഴല്‍, ഭയത്തിന്റെ തണുപ്പ്, എപ്പോഴും അവരെ പിന്തുടര്‍ന്നു, ഒരു വേട്ടക്കാരനെപ്പോലെ.
ഒരു വൈകുന്നേരം, ശരത്തിന്റെ കോളേജ് വിട്ടപ്പോള്‍ അരുണ്‍ അവിടെ കാത്തുനില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ കോളേജ് മതിലിനടുത്തുള്ള ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരു മൂലയിലേക്ക് മാറിനിന്നു. ചുറ്റും കാടിന്റെ മൗനവും, പക്ഷികളുടെ നേര്‍ത്ത ചിലമ്പലുകളും മാത്രം, ഒരു രഹസ്യലോകം പോലെ. ശരത് അരുണിനെ തന്നിലേക്ക് ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു. അവന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ അരുണിന്റെ കഴുത്തില്‍ പതിഞ്ഞു.
'അരുണ്‍... നിനക്കുവേണ്ടി എനിക്ക് ഈ ലോകം തന്നെ ഉപേക്ഷിക്കാന്‍ തോന്നുവാ,' ശരത് പതിയെ മന്ത്രിച്ചു, അവന്റെ വാക്കുകളില്‍ ഒരുതരം സമര്‍പ്പണം നിറഞ്ഞിരുന്നു.
അരുണ്‍ ശരത്തിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. 'എനിക്കും. നിങ്ങള്‍ മാത്രമാ എനിക്ക് എല്ലാം.'
അവരുടെ മുഖങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ അടുത്തു. ചുണ്ടുകള്‍ പരസ്പരം തേടി. ഒരു നിമിഷം അവര്‍ ലോകം മറന്നു. ആഴത്തില്‍, ദീര്‍ഘനേരം ചുംബിച്ചു. പ്രണയത്തിന്റെ ഒരുതരം ലഹരി അവരെ മൂടി. പരസ്പരം ഉള്ളംകൈകള്‍ കോര്‍ത്ത്, അവര്‍ ആ നിമിഷം പരസ്പരം മാത്രമായി അലിഞ്ഞുചേര്‍ന്നു.
അപ്പോഴാണ് അത് സംഭവിച്ചത്.
ഒരു ശബ്ദം പോലും കേള്‍പ്പിക്കാതെ നാരായണന്‍ ചേട്ടന്‍ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വന്നിരുന്നു. കോളേജിന്റെ ഈ ഭാഗത്ത് ആരെയും പ്രതീക്ഷിക്കാത്തതുകൊണ്ട് അവര്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല. നാരായണന്റെ കണ്ണുകള്‍ അവരുടെ നേര്‍ക്ക് പതിഞ്ഞപ്പോള്‍, ആലിംഗനബദ്ധരായി ചുംബിച്ചുനില്‍ക്കുന്ന അവരെ കണ്ടപ്പോള്‍, അയാളുടെ മുഖം വെറുപ്പുകൊണ്ട് വികൃതമായി. ആ കണ്ണുകളില്‍ ദേഷ്യവും, അറപ്പും, പുച്ഛവും ഒരുമിച്ച് തിളങ്ങി, ഒരു അഗ്‌നിപര്‍വ്വതം പൊട്ടിത്തെറിക്കും പോലെ. ഒരു നിമിഷം അയാള്‍ സ്തംഭിച്ചുപോയി.
ശരത് കണ്ണുകള്‍ തുറന്നപ്പോള്‍ മുന്നില്‍ ഞെട്ടിവിറങ്ങലിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന നാരായണനെയാണ് കണ്ടത്. അവന്റെ ഉള്ളിലൂടെ ഒരു മിന്നല്‍ പിണര്‍ കടന്നുപോയി. അരുണും നാരായണനെ കണ്ടു. അവര്‍ പെട്ടെന്ന് അകന്നുമാറി. അവരുടെ മുഖം വിളറി വെളുത്തു. കുറ്റബോധവും, ഭയവും അവരെ വരിഞ്ഞുമുറുക്കി.
'നാണമില്ലേടാ നിനക്കൊക്കെ?' നാരായണന്റെ ശബ്ദം നേര്‍ത്തുപോയിരുന്നു, ഒരുതരം പുച്ഛം അതില്‍ നിറഞ്ഞു. 'നിങ്ങളെയൊന്നും ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. എന്റെ കടയിലിരുന്ന് നിങ്ങള്‍ ചെയ്തതെല്ലാം ഞാന്‍ കണ്ടതാണ്. അപ്പൊത്തന്നെ എനിക്കൊരു സംശയമുണ്ടായിരുന്നു.' അയാള്‍ കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കി ശരത്തിനെ നോക്കി. 'എന്റെ നാട്ടില്‍ ഇങ്ങനെയൊരു മ്ലേച്ഛതയോ? ഞാന്‍ ഇത് നാട്ടില്‍ അറിയിക്കും! നിങ്ങളുടെയൊക്കെ തനിനിറം ഞാന്‍ പുറത്തുകൊണ്ടുവരും!'
നാരായണന്റെ വാക്കുകള്‍ അരുണിനെ തളര്‍ത്തി. അവന്‍ ശരത്തിന്റെ കയ്യില്‍ മുറുകെ പിടിച്ചു. ശരത്തിന് എന്തു പറയണമെന്നറിയില്ലായിരുന്നു. അയാളുടെ കണ്ണുകളിലെ വെറുപ്പ് അവനെ ഭയപ്പെടുത്തി, ഒരു ഇരുണ്ട കൊടുംവനത്തിലെ ഭീകരത പോലെ.
നാരായണന്‍ ദേഷ്യത്തോടെ തിരിഞ്ഞുനടന്നു. 'നിങ്ങളെയൊക്കെ ഞാന്‍ കാണിച്ചുതരാം.' അയാള്‍ പിറുപിറുക്കുന്നത് അവര്‍ക്ക് വ്യക്തമായി കേള്‍ക്കാമായിരുന്നു.
ആ നിമിഷം, ആ സന്തോഷമെല്ലാം ഒറ്റയടിക്ക് ഇല്ലാതായി. ഭയത്തിന്റെ ഒരു കറുത്ത മേഘം അവരെ പൊതിഞ്ഞു. നാരായണന്‍ ഇത് നാട്ടിലാകെ പ്രചരിപ്പിക്കും. അരുണിന്റെ കുടുംബം അറിയും. എല്ലാം അവസാനിച്ചെന്ന് ശരത്തിന് തോന്നി. അവന്റെ ഹൃദയം നിലച്ചുപോയെന്ന് അവനറിയാതെ ആശിച്ചുപോയിരുന്നു.
പെട്ടെന്ന്, ആ റോഡിലൂടെ ഒരു കാര്‍ വരുന്നത് അവര്‍ കണ്ടു. അത് അരുണിന്റെ അച്ഛന്‍ കൃഷ്ണനായിരുന്നു. അയാള്‍ കാര്‍ നിര്‍ത്തി, പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. നാരായണന്‍ കൃഷ്ണന്റെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞുചെന്ന് എന്തൊക്കെയോ അയാളുടെ ചെവിയില്‍ പറഞ്ഞു. അയാളുടെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നുതുടുത്തു. ആ കണ്ണുകളില്‍ തീവ്രമായ ഒരുതരം വെറുപ്പ് നിഴലിച്ചു, ഒരു അഗ്‌നിജ്വാല പോലെ.
അരുണ്‍ തലകുനിച്ചു. ശരത്തിന്റെ ഉള്ളില്‍ വലിയൊരു കൊടുങ്കാറ്റ് വരുന്നുണ്ടെന്ന് അവനപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി.
'അരുണ്‍!' കൃഷ്ണന്റെ ശബ്ദം ഇടിമുഴക്കം പോലെ മുഴങ്ങി. റോഡിലുള്ളവരെല്ലാം അവരെ ശ്രദ്ധിച്ചു. 'നീ ഇവിടെയെന്താ ഈ വൃത്തികെട്ടവന്റെ കൂടെ നില്‍ക്കുന്നത്?'
ശരത്തിന് ദേഷ്യം അടക്കാനായില്ല. 'അവനെ തൊടരുത്!' അവന്‍ കൃഷ്ണന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങാന്‍ ശ്രമിച്ചു.
കൃഷ്ണന്‍ ശരത്തിന്റെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു. 'നിനക്കെന്താടാ ഇവിടെ കാര്യം? എന്റെ മോനെ വഴിതെറ്റിക്കാന്‍ നീയെന്താ ഇവിടെ കാണിക്കുന്നത്?' അവന്റെ ഷര്‍ട്ടില്‍ പിടിച്ച് വലിച്ചു. 'നിനക്കൊക്കെ നാണമില്ലേ? എന്ത് മ്ലേച്ഛതയാണിത്?'
നാട്ടുകാര്‍ കാഴ്ചക്കാരായി കൂടിനിന്നു. ചിലര്‍ അടക്കം പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു, ചിലര്‍ സഹതാപത്തോടെ നോക്കി.
'അഛാ... വിട്!' അരുണ്‍ നിലവിളിച്ചു. അവന്‍ ശരത്തിനെ വിടുവിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.
'നീ മിണ്ടരുത് അരുണ്‍!' കൃഷ്ണന്‍ അരുണിന്റെ കരണത്തടിച്ചു. ആ അടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് ശരത്തും അരുണും ഒരുപോലെ ഞെട്ടിപ്പോയി. അരുണിന്റെ കണ്ണില്‍ നിന്ന് കണ്ണുനീര്‍ ധാരയായി ഒഴുകി.
കൃഷ്ണന്‍ അരുണിന്റെ കയ്യില്‍ പിടിച്ചു വലിച്ചു. 'നിനക്കൊരുത്തന്‍ ഉണ്ടാകും ഈ വീട്ടില്‍!' അയാള്‍ ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അരുണ്‍ ശരത്തിനെ തിരിഞ്ഞുനോക്കി, അവന്റെ കണ്ണുകള്‍ യാചിച്ചു. 'ശരത്...'
ശരത്തിന് ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. നിസ്സഹായനായി അവന്‍ നോക്കിനിന്നു. കൃഷ്ണന്‍ അരുണിനെയും വലിച്ചിഴച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നു. അരുണ്‍ തിരിഞ്ഞു തിരിഞ്ഞുനോക്കി. അവന്റെ കണ്ണുകളില്‍ ഭയവും, സങ്കടവും, പ്രണയവും കൂടിക്കുഴഞ്ഞു. ആ നിമിഷം ശരത്തിന് തോന്നി, തന്റെ ലോകം തകര്‍ന്നുപോയെന്ന്. നാരായണന്റെ നിശ്ശബ്ദമായ പുച്ഛച്ചിരി അവനെ കൂടുതല്‍ തളര്‍ത്തി.
ആ ദിവസം മുതല്‍ ശരത്തിന്റെ ജീവിതം മാറിമറിഞ്ഞു. ആ കൊടുങ്കാറ്റിന്റെ വരവ് അവന്റെ ജീവിതത്തിലെ സകല സന്തോഷങ്ങളെയും തല്ലിക്കെടുത്തി. അരുണ്‍ എവിടെയാണെന്നോ അവനെ ഇനി കാണാന്‍ കഴിയുമോ എന്നോ അവനറിയില്ലായിരുന്നു. അവന്റെ ഉള്ളില്‍ ഒരുതരം ശൂന്യതയും ഭയവും നിറഞ്ഞു. ഈ പ്രണയത്തിന്റെ പേരില്‍ അവര്‍ക്ക് നഷ്ടപ്പെടാന്‍ പോകുന്നത് എന്തൊക്കെയാവും? അവരുടെ ജീവിതം ഇനിയെങ്ങോട്ട്? ആ ചോദ്യം ഒരു മുള്ളുപോലെ അവന്റെ മനസ്സില്‍ തറച്ചുനിന്നു.
0 അഭിപ്രായങ്ങള്‍
Thanks