ഗാസയിലെ ഒലിവ് മരത്തണലിലെ നിത്യവസന്തം

പലസ്തീനിലെ ഗാസ മുനമ്പ്, ഒരു ഭൂപ്രദേശം മാത്രമല്ല; അത് സഹനത്തിന്റെയും അതിജീവനത്തിന്റെയും പ്രതീകമാണ്. ഓരോ സൂര്യോദയവും ഇവിടെ പുതിയ വെല്ലുവിളികളും അത്രയേറെ പ്രതീക്ഷകളും പേറി എത്തുന്നു. അത്തരമൊരു പ്രഭാതത്തിൽ, ഗാസയുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത്, കാലപ്പഴക്കം ചെന്ന, എന്നാൽ സ്നേഹം കൊണ്ട് ഊഷ്മളമായ ഒരു കൽവീടിന്റെ ഉമ്മറപ്പടിയിൽ ഫാത്തിമയും ഭർത്താവ് അഹ്മദും മൂന്ന് മക്കളുമടങ്ങുന്ന കുടുംബം തങ്ങളുടെ ദിനങ്ങളെ വരവേൽക്കുന്നു. അവരുടെ വീടിനെ തഴുകി നിൽക്കുന്ന, നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ ഓർമ്മകളുള്ള ഒലിവ് മരങ്ങൾ, അവർക്ക് തണലും തണുപ്പും നൽകുന്ന ഒരു നിത്യഹരിത സ്വപ്നം പോലെയാണ്. ആ മരങ്ങളുടെ പടർന്ന ശിഖരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ അരിച്ചെത്തുന്ന പ്രഭാതസൂര്യന്റെ നേർത്ത രശ്മികൾ അവരുടെ വീടിന്റെ ചുവരുകളിൽ സ്നേഹത്തിന്റെ ചിത്രങ്ങൾ വരയ്ക്കുന്നു.

പുലരിയെ പൊതിഞ്ഞ്, ഫാത്തിമയുടെ വീടിന്റെ പൂന്തോട്ടത്തിലെ റോസാച്ചെടികളിൽ മഞ്ഞുതുള്ളികൾ രത്നങ്ങൾ പോലെ തിളങ്ങും. അതേസമയം, വീടിനുള്ളിലെ ചെറിയ അടുക്കളയിൽ, അറബി കാപ്പിയുടെ (കഹ്‌വ) സുഗന്ധം വായുവിൽ അലയടിക്കും. അഹ്മദ് പതിയെ ഉണർന്ന്, വീടിന് മുൻവശത്തുള്ള വലിയ ഒലിവ് മരച്ചുവട്ടിലേക്ക് നീങ്ങും. അവിടെ, ഇളം കാറ്റ് അവനെ തലോടുമ്പോൾ അവൻ ഖുർആനിലെ വചനങ്ങൾ ഹൃദയം കൊണ്ട് ഏറ്റുചൊല്ലും. അവന്റെ പ്രാർത്ഥനകൾ കേട്ട് ഒലിവ് ഇലകൾ പതിയെ മന്ത്രിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നും. ആ പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഗാസയുടെ മണ്ണിനും മനുഷ്യർക്കും വേണ്ടിയുള്ള സമാധാനത്തിന്റെ ആഴമായ അഭിലാഷം നിറയും. ഫാത്തിമയുടെ മൂത്ത മകളായ, പതിനഞ്ചുകാരി ലൈല, അവളുടെ അമ്മയെ അടുക്കളയിൽ സഹായിക്കും. ചായക്കപ്പുകൾ ഒരുക്കുമ്പോഴും റൊട്ടി പരത്തുമ്പോഴുമെല്ലാം അവരുടെ ചിരി ആ കൊച്ചുവീട്ടിൽ നിറയും. കുസൃതിക്കാരായ ചെറിയ അനിയന്മാരായ താരിഖും സമീറും അവരുടെ വളർത്തു പൂച്ചകളായ മിയയെയും ഫെലിക്സിനെയും മുറ്റത്ത് ഓടിച്ച് കളിക്കും. അവരുടെ ചിരിയുടെ അലകൾ ഒലിവ് മരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ ഒഴുകിപ്പരക്കും.

യുദ്ധത്തിന്റെ കെടുതികളും ഭീഷണികളും ഈ കുടുംബത്തെയും വേട്ടയാടിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിലെ സ്നേഹബന്ധത്തിൽ ഒരു വിള്ളലും വീണിട്ടില്ല. ഓരോ ദിവസവും അവർ ഒരുമിച്ചിരുന്ന് ലളിതമായ ഭക്ഷണം കഴിക്കും. ഫാത്തിമയുടെ കൈപ്പുണ്യത്തിൽ വിരിയുന്ന സ്വാദിഷ്ടമായ ഭക്ഷണം അവർക്ക് കേവലം ആഹാരമല്ല, ഒരുമിച്ചിരുന്ന് കഴിക്കുമ്പോൾ അത് സ്നേഹത്തിന്റെ അമൃതായി മാറും. അഹ്മദ് തന്റെ കൊച്ചു കൃഷിത്തോട്ടത്തിലെ വിശേഷങ്ങളും, പുതിയതായി നട്ട തൈകളെക്കുറിച്ചും മക്കളോട് പറയും. ലൈല അവളുടെ സ്കൂൾ ജീവിതത്തിലെ രസകരമായ അനുഭവങ്ങളും, താരിഖും സമീറും അവരുടെ കളിവർത്തമാനങ്ങളും പങ്കുവെക്കും. ചിരിയും സംസാരവും കൊണ്ട് അവരുടെ ഊൺമേശ എന്നും സജീവമായിരിക്കും.

ഒലിവ് മരങ്ങൾ ഈ കുടുംബത്തിന്റെ ജീവനാണ്. അത് അവർക്ക് വെറും തണലും ഭംഗിയും മാത്രമല്ല; ജീവിക്കാനുള്ള വഴികൂടിയാണ്. ഒലിവ് പഴങ്ങളിൽ നിന്ന് വേർതിരിച്ചെടുക്കുന്ന എണ്ണയും, അതുപയോഗിച്ച് നിർമ്മിക്കുന്ന സോപ്പും മറ്റ് ഉൽപ്പന്നങ്ങളും വിറ്റാണ് അവർ നിത്യവൃത്തി കഴിക്കുന്നത്. ഓരോ ഒലിവ് കൊയ്ത്തും അവർക്ക് പുതിയൊരു പ്രതീക്ഷയും ഊർജ്ജവും നൽകുന്നു. "ഈ മരങ്ങളെപ്പോലെയാണ് ഞങ്ങളുടെ ജീവിതവും, എത്ര വെട്ടിയൊതുക്കിയാലും അത് വീണ്ടും തളിർക്കും, പൂക്കും, കായ്ക്കും," ഫാത്തിമ പറയും. അവളുടെ വാക്കുകളിൽ ഗാസയിലെ ജനതയുടെ അതിജീവനത്തിന്റെ ദൃഢനിശ്ചയം മുഴങ്ങും.

വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ, കുടുംബം ഒന്നിച്ചിരുന്ന് കഥകൾ പറയും. മുത്തശ്ശിക്കഥകളും, പഴയ ഗാസയുടെ പ്രതാപത്തെക്കുറിച്ചും, പോരാട്ടങ്ങളെക്കുറിച്ചുമുള്ള അഹ്മദിന്റെ വാക്കുകൾ താരിഖിന്റെയും സമീറിന്റെയും കണ്ണുകളിൽ അത്ഭുതത്തിരി കൊളുത്തും. അവർക്ക് ഭയമില്ലാത്ത, സമാധാനമുള്ള ഒരു നാളെയുണ്ടായിരിക്കണമെന്ന് ഫാത്തിമയും അഹ്മദും ആത്മാർത്ഥമായി ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അവരുടെ ഓരോ പ്രവൃത്തിയും, ഓരോ പ്രാർത്ഥനയും ആ സ്വപ്നത്തിലേക്കുള്ള ചുവടുവെപ്പാണ്.

എന്നാൽ, അവരുടെ ജീവിതം എപ്പോഴും ശാന്തമായിരുന്നില്ല. ദൂരങ്ങളിൽ നിന്ന് കേൾക്കുന്ന ഷെല്ലാക്രമണങ്ങളുടെ ഭീകര ശബ്ദങ്ങൾ, ഇരുട്ട് മാത്രം സമ്മാനിക്കുന്ന വൈദ്യുതി മുടങ്ങുന്ന രാത്രികൾ, എവിടെനിന്നോ കേൾക്കുന്ന വെടിയൊച്ചകൾ, ഭക്ഷണത്തിനും മരുന്നിനും വേണ്ടിയുള്ള നെട്ടോട്ടം - ഇവയെല്ലാം അവരുടെ ദിനചര്യകളുടെ ഭാഗമാണ്. അത്തരം ഘട്ടങ്ങളിൽ, അഹ്മദ് തന്റെ കുടുംബത്തെ ചേർത്തുപിടിച്ച് ആശ്വസിപ്പിക്കും. "നമ്മൾ ഒരുമിച്ച് നിൽക്കണം. നമ്മുടെ സ്നേഹമാണ് നമ്മുടെ ഏറ്റവും വലിയ ശക്തി," അവൻ പറയും. ഫാത്തിമ മക്കളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് സമാധാനിപ്പിക്കുമ്പോൾ, അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ കണ്ട പേടി, അവർക്ക് നൽകുന്ന കരുതലായി മാറും.

സമാധാനപരമായ ഒരു നാളെയുണ്ട് എന്ന അടിയുറച്ച പ്രതീക്ഷയാണ് അവരെ മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്നത്. അവരുടെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ ലളിതമാണ്: ഭയമില്ലാതെ, സൈറണുകളുടെ ശബ്ദമില്ലാതെ ഉറങ്ങാൻ കഴിയുന്ന ഒരു രാത്രി, വിശപ്പില്ലാതെ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന ഒരു ദിവസം, മക്കൾക്ക് നല്ല വിദ്യാഭ്യാസം നേടാനും സ്വന്തം മണ്ണിൽ സമാധാനത്തോടെ, അന്തസ്സോടെ ജീവിക്കാനും ഒരു അവസരം. ഒലിവ് മരച്ചുവട്ടിൽ അവർ കാണുന്ന കിനാവുകൾ, ഒരു സാധാരണ ജീവിതം എന്നതിലുപരി, പ്രതിസന്ധികളെ അതിജീവിച്ച്, തങ്ങളുടെ മണ്ണിൽ സമാധാനം പുനഃസ്ഥാപിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു ജനതയുടെ മൊത്തം പ്രാർത്ഥന കൂടിയാണ്. ഗാസയിലെ ഓരോ ഒലിവ് മരവും, ഫാത്തിമയെയും അഹ്മദിനെയും പോലെ, പ്രതിസന്ധികളിൽ നിന്ന് അതിജീവിച്ച്, തളിർത്ത് വളർന്ന്, തലമുറകൾക്ക് പ്രതീക്ഷ നൽകുന്ന ഒരു ജനതയുടെ ജീവിക്കുന്ന പ്രതീകമാണ്. ഈ പ്രതീക്ഷയാണ് ഗാസയിലെ ഓരോ വീടിനെയും മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്നത്.