ആദിവാസി വിവേചനം: കേരളത്തിലെ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന യാഥാർത്ഥ്യം

    കേരളം സാമൂഹിക പുരോഗതിക്കും വികസനത്തിനും പേരുകേട്ട സംസ്ഥാനമാണെങ്കിലും, ഇന്നും കാര്യമായ പൊതു ചർച്ചകളിൽ വരാത്ത ഒരു പ്രധാന പ്രശ്നമാണ് തദ്ദേശീയ ജനവിഭാഗങ്ങളോടുള്ള (ആദിവാസികൾ) വിവേചനം. ഇത് പലപ്പോഴും പ്രത്യക്ഷമായ അക്രമങ്ങളായല്ല, മറിച്ച് ഘടനാപരവും സാമൂഹികവുമായ അവഗണനകളായും വികസനത്തിന്റെ പേരിൽ അവർ നേരിടുന്ന വെല്ലുവിളികളായുമാണ് പ്രകടമാകുന്നത്.

പ്രധാനമായും കണ്ടുവരുന്ന വിവേചന മേഖലകൾ:

• ഭൂമിപ്രശ്നങ്ങൾ: കേരളത്തിലെ ആദിവാസികൾ നേരിടുന്ന ഏറ്റവും വലിയ പ്രശ്നങ്ങളിലൊന്നാണ് ഭൂമിയുടെ ഉടമസ്ഥാവകാശം. പരമ്പരാഗതമായി അവർക്ക് അവകാശപ്പെട്ട ഭൂമി പലപ്പോഴും വനനിയമങ്ങളുടെയോ, കുടിയേറ്റക്കാരുടെ കടന്നുകയറ്റത്തിന്റെയോ, സർക്കാർ പദ്ധതികളുടെയോ പേരിൽ നഷ്ടപ്പെടുന്നു. ഈ ഭൂമി നഷ്ടം അവരുടെ ഉപജീവനത്തെയും സംസ്കാരത്തെയും ആഴത്തിൽ ബാധിക്കുന്നു. ഭൂമിയില്ലാത്ത അവസ്ഥ അവരെ കൂടുതൽ ദാരിദ്ര്യത്തിലേക്കും സാമൂഹികമായ അരക്ഷിതാവസ്ഥയിലേക്കും തള്ളിവിടുന്നു.

• വിദ്യാഭ്യാസം: ആദിവാസി കുട്ടികൾക്ക് വിദ്യാഭ്യാസം പലപ്പോഴും ഒരു വെല്ലുവിളിയാണ്. സ്കൂളുകളിലേക്കുള്ള ദൂരക്കൂടുതൽ, ഭാഷാപരമായ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ (അവരുടെ ഗോത്രഭാഷയും പാഠ്യപദ്ധതിയിലെ മലയാളവും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം), സിലബസുമായി പൊരുത്തപ്പെടാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ, പോഷകാഹാരക്കുറവ് എന്നിവ പഠനം പാതിവഴിയിൽ ഉപേക്ഷിക്കാൻ അവരെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. ഗുണമേന്മയുള്ള വിദ്യാഭ്യാസം ലഭിക്കാത്തത് ഭാവിയിലെ തൊഴിൽ സാധ്യതകളെയും സാമൂഹിക ഉന്നമനത്തെയും ബാധിക്കുന്നു.

• ആരോഗ്യം: ആദിവാസി ഊരുകളിൽ ആരോഗ്യപരമായ അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങൾ ഇപ്പോഴും അപര്യാപ്തമാണ്. ശുദ്ധമായ കുടിവെള്ളത്തിന്റെ അഭാവം, പോഷകാഹാരക്കുറവ്, പകർച്ചവ്യാധികൾ, വൈദ്യസഹായം ലഭിക്കാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ എന്നിവയെല്ലാം അവരുടെ ആരോഗ്യത്തെ ഗുരുതരമായി ബാധിക്കുന്നു. പലപ്പോഴും വിദഗ്ദ്ധ ചികിത്സ തേടാൻ കിലോമീറ്ററുകൾ താണ്ടേണ്ടി വരുന്നു.

• തൊഴിലും ഉപജീവനവും: പരമ്പരാഗതമായി വനവിഭവങ്ങളെ ആശ്രയിച്ച് ജീവിച്ചിരുന്ന ആദിവാസികൾക്ക് വനനിയമങ്ങളിലെ മാറ്റങ്ങൾ കാരണം പലപ്പോഴും തൊഴിൽ നഷ്ടപ്പെടുന്നു. ആധുനിക തൊഴിൽ മേഖലകളിൽ അവർക്ക് മതിയായ പരിശീലനമോ അവസരങ്ങളോ ലഭിക്കാറില്ല. ഇത് തൊഴിലില്ലായ്മയിലേക്കും ദാരിദ്ര്യത്തിലേക്കും നയിക്കുന്നു.

• സാംസ്കാരിക അവഗണന: ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങൾക്ക് തനതായ ഭാഷ, ആചാരങ്ങൾ, കലാരൂപങ്ങൾ, വിശ്വാസങ്ങൾ എന്നിവയുണ്ട്. എന്നാൽ ഈ സാംസ്കാരിക തനിമയെ പലപ്പോഴും പൊതുസമൂഹം അംഗീകരിക്കുകയോ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യാറില്ല. ഇത് അവരുടെ സ്വത്വത്തെയും ആത്മാഭിമാനത്തെയും ബാധിക്കുന്നു. അവരുടെ കലാരൂപങ്ങൾ വാണിജ്യവൽക്കരിക്കപ്പെടുമ്പോൾ പോലും അതിന്റെ യഥാർത്ഥ ഗുണഭോക്താക്കൾ അവർ ആയിരിക്കില്ല.

• സാമൂഹിക ബഹിഷ്കരണം: ആദിവാസികളോട് പൊതുസമൂഹത്തിന് ചില മുൻവിധികളുണ്ട്. 'അപരിഷ്കൃതർ', 'വികസനം വേണ്ടാത്തവർ' തുടങ്ങിയ ചിന്താഗതികൾ അവരെ സാമൂഹികമായി അകറ്റിനിർത്താൻ ഇടയാക്കുന്നു. ഇത് അവരെ പലപ്പോഴും സാമൂഹിക ഇടപെഴകലുകളിൽ നിന്നും പൊതുധാരയിൽ നിന്നും മാറ്റിനിർത്തുന്നു.

എന്തുകൊണ്ട് ഈ വിഷയത്തിന് വേണ്ടത്ര ചർച്ച ലഭിക്കുന്നില്ല?

ഇതിനൊരു പ്രധാന കാരണം ആദിവാസികൾ താരതമ്യേന എണ്ണം കുറഞ്ഞ ഒരു വിഭാഗമാണ് എന്നതാണ്. അവരുടെ ശബ്ദം പലപ്പോഴും മുഖ്യധാരാ മാധ്യമങ്ങളിലും രാഷ്ട്രീയ ഇടങ്ങളിലും വേണ്ടത്ര എത്താതെ പോകുന്നു. കൂടാതെ, അവരുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ പലപ്പോഴും "വികസന പദ്ധതികൾക്ക് തടസ്സങ്ങൾ" എന്ന നിലയിൽ തെറ്റായി വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടാറുമുണ്ട്.

മുന്നോട്ടുള്ള വഴി:

ആദിവാസി സമൂഹത്തെ മുഖ്യധാരയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നതിനും അവരുടെ അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനും താഴെപ്പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾ അത്യാവശ്യമാണ്:

• ഭൂമി അവകാശങ്ങൾ ഉറപ്പാക്കുക: ആദിവാസി നിയമങ്ങൾ കർശനമായി നടപ്പിലാക്കുകയും ഭൂമി നഷ്ടപ്പെട്ടവർക്ക് നഷ്ടപരിഹാരവും ബദൽ ഭൂമിയും ഉറപ്പാക്കുകയും ചെയ്യുക.

• വിദ്യാഭ്യാസത്തിലെ തുല്യത: അവരുടെ ഭാഷയും സംസ്കാരവും ഉൾക്കൊണ്ടുകൊണ്ടുള്ള പഠനരീതികൾ നടപ്പിലാക്കുക, പഠനാനുകൂല്യങ്ങൾ ലഭ്യമാക്കുക.

• സമഗ്ര ആരോഗ്യ സംരക്ഷണം: ഊരുകളിൽ മതിയായ ആരോഗ്യ സംവിധാനങ്ങൾ ഉറപ്പാക്കുകയും പോഷകാഹാരക്കുറവ് പരിഹരിക്കുകയും ചെയ്യുക.

• സാംസ്കാരിക സംരക്ഷണം: അവരുടെ തനതായ സംസ്കാരത്തെയും ഭാഷയെയും സംരക്ഷിക്കുകയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുക.

• പൊതുബോധം വളർത്തുക: ആദിവാസി സമൂഹത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തെറ്റിദ്ധാരണകൾ മാറ്റുന്നതിനും അവരോടുള്ള മുൻവിധികൾ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനും പൊതുസമൂഹത്തിൽ അവബോധം വളർത്തേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.

ആദിവാസി സമൂഹത്തിന്റെ ഉന്നമനം കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹിക നീതിക്ക് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. ഈ വിഷയത്തിൽ കൂടുതൽ സംവാദങ്ങൾ ഉണ്ടാവേണ്ടതുണ്ട്.